Hoewel Queensland met zijn Great Barrier Reef en de Golden Coast de bekendste van de zes Australische staten is, doet West Australie er niet voor onder. Sterker nog, deze in oppervlakte grootste staat is misschien wel de mooiste van ’down under’. Wie durft, laat de oostkust voor wat het is en start aan de onbekendere westkust.
Perth, hoofdstad van West Australie
De logische plek om aan deze enorme deelstaat te beginnen is Perth, de hoofdstad van West Australie. Het is geografisch gezien de meest geïsoleerde grote stad ter wereld. Misschien dat deze stad daarom zo ongelooflijk relaxed is. Heel anders dan Sydney en Melbourne, vinden ook de Aussies zelf. Aan wie je het ook vraagt, Perth vinden ze de meest ontspannen plek van het land. Een perfect startpunt voor een reis:
- winkelen in Hay Street en London Court
- op het strand van Cottesloe Beach liggen
- slenteren in Kings Park met uitzicht op de wolkenkrabbers die de skyline van Perth vormen
- een romantisch boottochtje op de Swan River
- eten in een van de vele restaurantjes
- een gratis bezoek brengen aan bijvoorbeeld het Western Australian Museum
- een lokaal gebrouwen biertje drinken in Fremantle, het kleurrijke en historische havenstadje
Perth is zo’n stad waar je langer blijft dan je had gepland.
Natuur van West Australie
Relaxed of niet, West Australie staat vooral bekend om de natuur in al zijn vormen. Voor de kust van Perth ligt het eilandje Rottnest. Het kreeg zijn naam van Willem de Vlamingh, een Nederlandse ontdekkingsreiziger uit de zeventiende eeuw. Op Rottnest Island woont een kleine kangaroesoort, de quokka. De Vlamingh vond ze op ratten lijken, en noemde het eiland Rotte Nest.
Zwemmen met dolfijnen in West Australie
Terug op het vasteland trek ik verder naar het zuiden, naar een van de top attracties van West Australie. De kust voor het plaatsje Rockingham is namelijk een van de beste plekken ter wereld om te zwemmen met wilde dolfijnen.
Dolfijnen spreken tot de verbeelding. Flipper is er een goed voorbeeld van, evenals de verhalen waarin schipbreukelingen gered worden van een wisse dood. Ook de geluiden die ze voortbrengen, hebben iets magisch.
„Eeeeeee, zoem, zoem”, kreunt de airconditioning van het schip. Een kleine recorder neemt het alledaagse geluid op.
Bas, alias dj Decibel, heeft namelijk een missie. De vijfentwintigjarige Amstelvener verzamelt wereldwijd geluiden voor zijn samples. „Een beetje originaliteit komt namelijk uit jezelf’, is zijn devies en verklaring voor zijn ludieke verzameldrift.
Niet dat hij helemaal naar de andere kant van de wereld gereisd is voor een simpele airco. Het gaat hem om dolfijngeluiden. Terwijl het schip de luwte van de haven uitvaart, turen de bemanningsleden namelijk gespannen de horizon af. Na drie kwartier spot het getrainde oog van een bemanningslid een groepje dolfijnen.
Het avontuur is begonnen. Op het schip stijgt bij iedereen de adrenaline. De kapitein stopt de motoren en bromt eens genoeglijk, voordat hij het sein veilig geeft aan de overige bemanningsleden. Dan liggen de eersten al in het water.
Onder water hoor je denk ik niet zoveel.
Het is een doordeweekse zonnige morgen in het Australische Rockingham. Aan boord een paar dozijn moderne toeristen, uitgerust met camera’s, vastberaden om de dolfijnen vast te leggen voor het thuisfront en het nageslacht. Gehesen in een wetsuit en bewapend met een snorkel wachten ze gespannen het moment af dat het dolfijnverhaal kan worden begonnen.
In de zee achter de boot duikt een groepje van twintig witneusdolfijnen op. „Onder water hoor je denk ik niet zoveel”, bromt Bas sceptisch, maar vlak voor het te water gaan controleert Bas voor de zekerheid de batterijen van zijn bandrecorder.
Kleine groepjes formeren zich op het krappe achterdek. Vol ongeduld staat Bas met twaalf anderen te wachten op het sein dat ze de zee in mogen. „Niet spatten met je benen, niet te veel bewegingen maken. Daar schrikken ze van”, roept bemanningslid Dave.
„Houd de band van je voorganger goed vast en kijk rustig naar beneden. Houd Ben in de gaten, want hij is degene die met de dolfijnen speelt en ze van de bodem omhoog brengt. Je hoeft alleen mee te drijven, dit onderwatermotortje doet al het zwemwerk voor ons.” In zijn hand houdt Dave een kleine gele propellormotor vast.
„Klik, klik, klik.” Twee witgeneusde dolfijnen zwemmen onder een groepje zwemmers door en klikken van genot. Als projectielen met een missie schieten ze door het water. „Klik, klik, klik.” Nieuwsgierig kijken ze naar de kleine groepen mensen die als een ketting aaneengeregen hun hoofd onder water houden om een glimp van de dolfijnen op te vangen.
Mijn blote voeten, handen en gezicht worden blootgesteld aan het ijskoude water, dat rechtstreeks afkomstig is van de Zuidpool. Drie dolfijnen schieten voorbij, de euforie is groot. Zeker als even later een moeder met haar kalf langskomt. „Klik, klik.”
De kleine bandrecorder van Bas ligt onbemand op een bank in de boot. Dj Decibel zelf ligt in het water te luisteren naar het gezang van de dolfijnen. In de hectiek van het moment is de bandrecorder achtergelaten. Bas heeft be-sloten maar gewoon van de zwemtocht te genieten. „Brrr”, klapperen de vele tanden als antwoord op het geklik van de dolfijnen.
Misschien is dat een leuk geluid voor Bas.
Verder naar het zuiden
Ik zak verder af naar het zuiden van de deelstaat, naar plaatsen als Albany, Augusta, Pemberton, Cape Leeuwin en Margaret River, ten zuidwesten van Perth.
Wat mij overal opvalt, is dat Aussies een innige band met hun land hebben en dan vooral met de natuur, die overweldigend is zodra je de beschaving achter je laat.
Vrijwel iedereen die je in het grillige land tegenkomt, weet verbazingwekkend veel over de flora en fauna. Of ik nou een wandeling maak in de Valley of the Giants, waar ik via loopbruggen tussen de gigantische Red Tingle-bomen loop, of tijdens een boottochtje over het azuurblauwe water van Nornalup Inlet, aan de zuidkust van West Australie. Alle bewoners vertellen razend enthousiast over ’hun’ stukje natuur.
Pemberton en het Warren National Park
„Over tientallen jaren zullen de duinen het hele woud hebben overwoekerd”, zegt Graeme van Pemberton Discovery Tours in Pemberton. Hij leidt mensen rond in het gebied rond zijn woonplaats Pemberton, door het Warren National Park, over de Yeagarup-duinen naar de Indische Oceaan. „We laten de natuur haar gang gaan. De duinen verschuiven elk jaar ongeveer vier meter in de richting van het bos.”
Ik sta op het hoogste punt van de duinen en zijn onderweg naar het strand, dat dertien kilometer verderop ligt. Links ligt het bos, rechts de duinen, met daartussenin zandheuvels van soms wel dertig meter hoog. De scheidslijn tekent zich duidelijk af. Het natuurgeweld is in al zijn vormen aanwezig. Het witte zand van de ’wandelende’ duinen ziet er naast het groen van de bomen onaantastbaar en overweldigend uit.
„Daar, een kangoeroe!” roept een Nederlandse toerist in mijn groep. Alle ogen zijn gefixeerd op de plek waarnaar ze wijst. Dan hupt er ineens een kangoeroe voorbij die een stukje verderop weer stilstaat. De ah’s en de oh’s zijn niet van de lucht, tot groot vermaak van gids Graeme, die de beesten dagelijks ziet.
Voor Hollanders blijft het een uniek fenomeen; een kangoeroe in het wild is zoveel aantrekkelijker dan de ’makke’ exemplaren die overal langs de weg in weilanden grazen.
West Australie en de Indische Oceaan
De weg naar de oceaan is hobbelig. Takken bekrassen de autolak, terwijl even later in de duinen het zand onder de auto tegen het chassis spat. Hoe dichter we bij de oceaan komen, des te witter en voller het zand is. Voorbij de laatste heuvel houdt iedereen zijn adem in: daar ligt de Indische Oceaan in volle glorie.
Het strand is verlaten, wat grootsheid van de zee nog grootser maakt. Het bulderende water slaat onstuimig de golven tegen de rand van het continent. Een glorieus gevoel om daar te staan en aan de elementen te zijn overgeleverd.
Nederlandse overblijfselen in West Australie
Even verderop ligt Cape Leeuwin, vernoemd naar het Nederlandse VOC-schip De Leeuwin, het eerste schip dat dit gebied in 1622 bezocht. De kaap is het meest zuidwestelijke puntje van het vasteland van Australië. Hier staat een vuurtoren die van zijn functies is ontheven en alleen nog als back-up en als weerstation dient. Een tip: draag geen rok of jurk naar dit winderige punt… 
Cape Leeuwin is niet het enige Nederlandse overblijfsel. Wie zoekt zal er meer vinden. Zoals in Fremantle, waar in het Maritiem Museum een stuk ligt van het wrak van De Batavia, een ander VOC-schip.
De Batavia is een berucht schip dat in 1629 te pletter sloeg tegen op het Morning Reef, voor de Australische westkust. De meeste overlevenden moesten op eilandjes onder de brandende zon achterblijven terwijl een sloep naar Batavia voer om hulp te halen. Toen die hulp een paar maanden later aankwam, brak er muiterij uit, waarbij honderden doden vielen.
En wie echt patriottistisch is, zou eens een kijkje kunnen nemen bij The Lily, een echte Nederlandse windmolen, gebouwd door immigranten. Hij staat in de middle of nowhere in de outback van West Australie. De band tussen Australië en Nederland dateert van meer dan 400 jaar geleden, maar is nog altijd sterk.
Nederlanders gaan er graag naartoe om vakantie te vieren of om het als hun nieuwe thuisland te omarmen. Ruim 90.000 Nederlandse immigranten wonen in Australië. Hoewel de meesten zich in en rond Sydney bevinden, woont ook een groot deel in Perth, aan de andere kant van het land.
Maaike uit Den Helder is een van hen. Elf jaar geleden trouwde zij met een Australiër. „Ik mis Nederland af en toe”, vertelt zij. „Vooral mijn familie en de gezelligheid. Hier is de cultuur er niet naar om met vrienden op een terras te gaan zitten; je gaat bij elkaar thuis barbecuen.” Spijt heeft Maaike echter nooit gehad: „Het blijft een geweldig land.”
Zelf naar West Australie
Je kunt op verschillende manieren naar Australië reizen. Bijvoorbeeld met vliegtuig-maatschappij Cathay Pacific (dagelijkse rechtstreekse vlucht) via Hongkong. De enorme vliegreis kan eventueel in tweeën worden gesplitst door enkele dagen
in Hongkong te verblijven. Bijzondere plekken om te overnachten:
- Cape Lodge in Yallingup: www.capelodge.com.au
- Karri Valley Resort in Pemberton.
Meer informatie vind je op www.westernaustralia.com
