Bij Argentinië denk je aan Buenos Aires, tango en natuurlijk aan Máxima. Maar dit enorme land heeft nog meer te bieden. Zoals de langste weg ter wereld: Ruta 40 Argentinie.
De Ruta 40 loopt over de hele lengte van Argentinië, van Vuurland in het zuiden tot Bolivia in het noorden. Het is een weg van grote cijfers: de route is vijfduizend kilometer lang en doorkruist twintig nationale parken, achttien rivieren en 27 bergpassen. Het hoogste punt is 5000 meter, hoog genoeg om zelfs topsporters buiten adem te doen raken.
Coca op de Ruta 40 Argentinie
Gelukkig is er zoiets als coca, hét middel tegen hoogteziekte. Hier in het hoge noorden van Argentinië vind je bijna niemand die géén cocabladeren kauwt. Het is hier bijna zo normaal als het bakkie koffie in Nederland. Vooral truckchauffeurs kunnen niet meer zonder: je herkent ze aan een dikke wang, waar de prop met cocabladeren zit.
En hoewel we vandaag op ‘slechts’ maximaal drieënhalf duizend meter hoogte zullen vertoeven tijdens de dagrit tussen Cachi en Cafayate, heeft gids Christian Cañada voor de zekerheid toch een grote plastic zak vol cocabladeren meegenomen. „Vers gekocht, zo van de plantage.” Christian neemt een handjevol en propt ze tussen zijn wangen. „Het zet de bloedvaten uit, zodat je meer zuurstof opneemt.”
Is het niet verslavend? „Dat is een groot misverstand”, verzekert hij. In de bladeren zit maar een fractie van de cocaïne die we in poedervorm kennen. „Dat is net zoiets als iemand die druiven eet, een alcoholist noemen.”
Of het komt door de cocabladeren of het landschap zelf, Ruta 40 blijkt spectaculair. Het is nergens eentonig: op de honderd kilometer die we vandaag rijden, zijn allerlei verschillende microklimaten te zien.
Vicuña’s en condores op de Ruta 40 Argentinie
Waar we op duizend meter nog in tropisch groen zaten, rijden we na een slingerende tocht over een hoge bergpas over eindeloze vlaktes vol met cactussen.
Het lijkt nog het meest op de achtergrond van een Wild West-film, met grootse en meeslepende decors. Op de droge vlaktes grazen kuddes vicuña’s. Omdat het hier overdag bloedheet is en nachts ijskoud, is de wol van deze kleine lamasoort heel fijn. „Het is de duurste wol ter wereld”, weet Christian. „Wel duizend euro per kilo.”
Zelfs de grootste koukleum blijft warm met een trui van vicuñawol, verzekert Christian. Lekker mals zijn de vicuña’s blijkbaar ook, want hoog in de lucht worden ze in de gaten gehouden door condors.
Deze roofvogels hebben wel een spanwijdte van twee meter. „Ze kunnen dagenlang onafgebroken zweven”, weet Christian. „Ze bewegen hun vleugels nauwelijks. Ze blijven zweven door de thermiek van de warme lucht.”
Condors hebben bovendien heel menselijke trekjes, besluit Christian. Hoezo? „Ook bij hun duurt de daad meestal maar een paar minuten”, grijnst hij.
Ruta 40 verveelt geen moment
Eindeloze vergezichten wisselen elkaar af, elk compleet anders dan de vorige. Ruta 40 verveelt geen moment. Soms popt er als uit het niets een dorpje op, gebouwd in traditionele Spaans-koloniale stijl.
Die stijl is rechttoe-rechtaan, met rechte straten en in het midden het centrale plein. Daar staat alles wat het dorp nodig heeft: de kerk, de markt en het café.
Er is altijd een bankje waar de ouwe mannetjes van het dorp de boel gadeslaan, een schommel waar moeders hun kinderen parkeren terwijl ze hun inkopen doen op de markt.
Het leven is hier heel simpel en overzichtelijk, een hele verademing als je het drukke Nederland gewend bent.
Quebrada de las Flechas op Ruta 40 Argentinie
Maar meest onverwacht is toch wel het natuurspektakel van de Quebrada de las Flechas. Door de enorme krachten van de aarde zijn hier oude gesteentes naar het oppervlak gekomen. Ze steken schuin naar boven en zijn zo afgesleten dat het net pijlpunten lijken.
Zover het oog reikt strekken ze zich uit, tot aan de besneeuwde toppen van de Andes. Ruta 40 slingert ertussendoor. De Quebrada de las Flechas kan zich meten met de beste natuurwonderen ter wereld.
In een ander land zou je hier busladingen vol toeristen hebben; hier tuft zo om het half uurtje een pick-up truck voorbij met landarbeiders in de achterbak. Allemaal met een bolle wang en een gelukzalige glimlach.
Salta op Ruta 40 Argentinie
De provinciehoofdstad van het hoge noorden van Argentinië is Salta. Het heeft een gezellig centrum met als kloppend hart het vierkante centrale plein. Liefhebbers van oude koloniale gebouwen en kerken kunnen hier hun hart ophalen, want het is een van de best bewaarde oude stadskernen van Latijns- Amerika. Alsof je in het Spanje van de zeventiende eeuw rondloopt.
Purmamarca op Ruta 40 Argentinie
Op een paar uur rijden ten noorden ligt Purmamarca, een authentiek Andesdorpje waar indianen op de markt wollen kleding verkopen. Het landschap rond Purmamarca heeft het beste wat de Andes te bieden heeft.
Zoals grillige heuvels die (door de verschillende mineralen in de grond) alle kleuren van de regenboog hebben. Op een uur rijden liggen zoutmeren, die zich uitstrekken tot de horizon, oogverblindend wit.
Iguazu Falls Argentinië
Ook in het noorden, maar dan tegen de grens met Paraguay en Brazilië ligt dé toeristentrekker van Argentinië: Iguazu Falls. Deze watervallen zijn de mooiste ter wereld, nog véél spectaculairder dan Niagara of Victoria Falls.
Vanaf een plateau donderen honderden waterstromen omlaag, omringd door dicht tropisch groen. Het is alsof ze zijn gemaakt om op een postkaart te staan.
