De Himalaya oefenen een enorme aantrekkingskracht uit op afgetrainde outdoor-types. Maar ook normale stervelingen kunnen hier tijdens een Himalaya trekking hun grenzen verleggen, dankzij het nieuwe Great Himalaya Trail.
Begin in Kathamandu | Himalaya trekking
De wachtruimte van de luchthaven van Kathmandu staat vol bergbeklimmers.
Ze zien er superfit uit, zonder een grammetje vet. Hun hi-tech rugzakken zijn loodzwaar. Met vastberaden blik kijken ze naar de bergtoppen in de verte.
Geduldig wachten ze op hun vlucht naar de Mount Everest, waar ze op een hoogte van 5000 meter aan hun avontuur beginnen.
Nepal is beroemd om de hoogste bergen ter wereld. Behalve de Mount Everest heeft Nepal nog zeven toppen boven de 8000 meter. De een is nog moeilijker te beklimmen dan de andere.
Minder bekend is dat Nepal ook een lange-afstandtrekkingpad heeft voor westerlingen die zich níet maanden van te voren in het zweet willen werken met hoogtetraining. Of die geen zin hebben om hun tenen er te laten afvriezen in winderige tentjes, en die ‘s avonds érg gesteld zijn op een warme douche en een bed.
Mensen dus, zoals wij.
Kangel | Himalaya trekking
We vliegen vandaag naar Kangel, een dorpje ten zuiden van de Mount Everest op de Great Himalaya Trail. Dit pad, dat in 2012 werd geopend, is 1700 kilometer lang. Het loopt over de hele breedte van Nepal.
Het pad stijgt niet hoger dan 3500 meter, voor Nepalese begrippen laagland.
We gaan een stuk doen van vijf dagen, en laten ons daarbij begeleiden door een gids en (helemaal makkelijk) een drager voor onze bagage. Elke avond hebben we een dak boven het hoofd in zogenoemde teahouses, simpele hotelletjes.
Himalaya trekking wordt niet meer relaxed dan dit.
Met een klap landen we na een uurtje vliegen met een klein propellervliegtuigje op Kangel Airport. Net zoals de meeste vliegvelden in Nepal is het bovenop een berg aangelegd.
„Welkom in de Himalaya”, verwelkomt gids Kul Prasad Rai ons, terwijl hij zichzelf en drager Bala Raj Rai voorstelt.
Ze bekijken ons van top tot teen, alsof ze inschatten uit welk hout we zijn gesneden. Bala zegt niets en trekt lichtjes één wenkbrauw op. „Hm”, besluit Kul.
„Vandaag gaan we een kort stukje wandelen, naar het dorp Selleri. Dat ligt op maar een paar uur.” ’Een paar uur’ betekent in de meeste landen een uur of twee, drie.
In Nepal blijken het er zes te zijn. En ‘een kort stukje’ blijkt ongeveer 20 kilometer bergop-bergaf. Totaal gesloopt komen we aan in Selleri, waar de bewoners uit hun ramen komen hangen en elkaar aanstoten.
We zien het ze fluisteren: ’Moet je die nou zien. Kunnen niet eens een paar uur een kort stukje wandelen’.
Geen voorbereiding | Himalaya trekking
De volgende dagen leren we nog meer over trekken.
Je kan vooraf van alles doen: trainen, je geestelijk voorbereiden, een dure uitrusting kopen. Of juist niet, zoals wij. Maar in beide gevallen leg je het af tegen elke willekeurige Nepalees. En vooral leren we tussen de Nepalese regels door lezen.
Zo betekent een ’vlak pad’ in het Nepalees een hellingshoek van, mwoah, 85 procent. „Vandaag moeten we de Lamjurala over, een bergpas”, zegt Kul op een ochtend. „Die is niet zo hoog.” Angstig kijken we elkaar aan.
’Niet zo hoog’ in het Nepalees blijkt precies 3.532 meter te zijn.
Dat zien we op een bordje als we na uren steil klimmen op de bergpas staan. Terwijl we uitpuffen, duizelig van de hoogte, vliegen er boven ons vliegtuigjes en helikopters af en aan. Al het vliegverkeer tussen Katmandu en de Mount Everest moet via deze pas, legt Kul uit.
De toestellen vliegen zo laag (of ‘niet zo hoog’, het is maar hoe je het bekijkt) dat we de piloten en passagiers zien zitten. We zwaaien, en zien een piloot zijn raampje openen en terug wuiven.
De toestellen zitten vol bergbeklimmers, legt Kul uit. „In de toestellen richting Everest zitten gezonde trekkers, en in de richting Kathmandu zitten zieke trekkers”, weet Kul. Hij haalt zijn schouders op.
„Veel klimmers vergissen zich in de hoogte en krijgen hoogteziekte. Dan moeten ze gered worden. Maar hier is het gelukkig laag, dus jullie zijn ok.”
Voor de inwoners in dit gebied is het bergpad de enige verbindingsader en handelsweg. Alles wordt hierover aangevoerd: stapels brandhout (soms zo groot dat er van de drager alleen een paar benen te zien is), zakken rijst, vaten bakolie.
We horen de dragers vaak van verre aankomen: over de speaker van hun mobiele telefoon schettert de radio. Ondanks hun zware lading zijn de dragers veel sneller dan wij. Dat geldt trouwens ook voor zwangere vrouwen, oudjes met stokken, muilezels met maar drie poten, puppy’s en kittens.
En uiteraard voor Bala, die meestal een uur voorop loopt met drie rugzakken op zijn rug.
Toeristen goed | Himalaya trekking
De Nepalezen zien al die trage toeristen maar graag komen, want ze brengen inkomsten naar afgelegen gebieden.
„Toeristen goed”, bromt mr. Doyoe goedkeurend. Hij is de eigenaar van een winkel/hotel/postkantoor onderweg.
Mr. Doyoe heeft sinds de opening van de Trail hier zijn handel opgezet en verkoopt alles wat wandelaars nodig hebben.
„Gisteren kwamen er 22 langs, waaronder twee Nederlanders.” Hij telt ze en vinkt ze af op een velletje papier. „Vind ik leuk”, glimlacht hij en ook wij veranderen in twee streepjes.
Na vijf dagen komen we aan in het stadje Jiri, een regionaal knooppunt met auto’s en vrachtwagens. Onze tocht zit erop. „En, wat vonden jullie? Was het zwaar?”, vraagt Kul terwijl we een welverdiend koud biertje laten aanrukken.
„Nee hoor”, antwoorden we. „Niet zwaar. Ook niet hoog. Of ver. Of steil.”
Kul lacht: „Ha, jullie hebben Nepalees leren spreken!”
Himalaya trekking in het kort
De Great Himalaya Trail heeft twee varianten: een hoge en een lage.
De hoge ligt tussen de 4000 en 5000 meter en loopt onder de machtige bergtoppen van het land, zoals de Mount Everest en de Annapurna.
Het Trail is verdeeld in tien aansluitende Nepalese regio’s, elk met een eigen karakter. Je doet 150 dagen over het hele stuk (maar let op: dat is een Nepalese inschatting).
www.thegreathimalayatrail.org
Geweldig om te lezen! Hele leuke schrijfstijl en ik herken mezelf hier zo erg in. Heb pas nog zo’n tocht gemaakt in Petra in Jordanië en elke keer moesten we nog maar een klein stukje (not). Achteraf kwamen we erachter dat we in 1 dag hadden afgelegd wat anderen in 2 dagen doen (zucht!). De rest van de vakantie spierpijn lol. Deze verhalen achteraf zijn dan wel weer leuk. Anyway thanks voor jouw verhaal! Erg vermakelijk en ik denk dat ik die tocht maar voor gezien hou haha
Dank je wel voor je reactie, leuk om te lezen!