Met meer dan 7000 eilanden heb je met de Filipijnen een hoop keuze. Toch heeft het land nog geen naam als toeristische bestemming. Het ligt bovendien een behoorlijk eindje vliegen: tussen de twaalf en dertien uur. Maar daar krijg je wel pure, onbedorven Filipijnen eilanden voor terug.
Vergeet de ingetogen boeddhistische glimlach van Thailand of het duwen en rochelen van China. De Filipijnen horen niet echt bij Azië. Drie eeuwen Spaanse en daarna nog een halve eeuw Amerikaanse overheersing hebben daar wel voor gezorgd. Het mag dan tussen Taiwan en Indonesië liggen, het voelt alsof je in Latijns-Amerika bent.
Neem daar bij dat er nog maar weinig toeristen komen en je voelt je hier echt welkom.
Manila | Filipijnen eilanden
Filipino’s vinden het heel gewoon om spontaan te gaan zwaaien naar toeristen. Liefst zingen ze daar ook nog een liedje bij: het aantal gitaarbandjes per vierkante kilometer is het hoogste ter wereld.
Tip: haal voordat je naar de Filipijnen gaat, even de songteksten van alle evergreens boven, want meezingen is gewenst.
Manila, op het noordelijke eiland Luzon, is enorm uitgestrekt en telt maar liefst twaalf miljoen inwoners. Het was al de hoofdstad tijdens de Spaanse overheersing. Helaas is het centrum, dat uit die tijd stamt, grotendeels verwoest bij bombardementen in de Tweede Wereldoorlog.
Buiten dat centrum ligt een deprimerende woestijn van krottenwijken en megalomane betonnen monsters, met dank aan presidentsvrouw Imelda Marcos (bekend van haar schoenenmanie). Manila mist de sfeer van Aziatische steden als Bangkok of Hanoi, waar je wél een paar dagen zoet bent.
Cebú | Filipijnen eilanden
Voor de Filipijnse ziel kan je beter naar de stad Cebú, ongeveer in het midden van het eilandenrijk. Cebú is het economische hart van het land. Het heeft nog een Spaans fort en een oude kathedraal. In die laatste kun je de geest van de Filipijnen aan den lijve ondervinden en zien hoe springlevend het katholieke geloof hier is.
De Filipino’s geloven zoals het een eeuw of wat geleden in Spanje moet zijn gegaan: massaal en vol overtuiging. De kathedraal en het omliggende plein zitten elk weekeinde propvol, van vrijdagavond tot en met zondag. En niet —zoals in Europa — met oude besjes, maar met jongeren.
Duizenden mensen komen om een kaarsje te branden, de lokale Zwarte Madonna aan te raken en de mis bij te wonen. De priester krijgt daarbij hulp van een bioscoopscherm, ondertiteling en een geluidsinstallatie waar je u tegen zegt.
Met kerstmis worden de missen in marathonsessie gehouden, tientallen per dag. Het hele land hangt vanaf november in kerststemming. De winkels zitten vol met kerstversiering en kerstmuzak.
Jeepney, vreemde attractie op Filipijnen eilanden
Een andere attractie van Cebú is de jeepney.
Deze passagiersbus is gebaseerd op de jeeps die de Amerikanen hier na de oorlog achterlieten. Alleen aan de ronde koplampen, motorkap en spatborden zijn ze nog te herkennen als jeep. Voor de rest zijn ze totaal gepimpt, verlengd en beschilderd in onmogelijke kleuren.
Waar dan nog ruimte over is, is een bijbelse spreuk of een portret van Jezus geplakt. En natuurlijk: véél glimmend chroom!
De jeepneys vervoeren de hele bevolking van het ene eind van de stad naar het andere. En dan nog hun vracht erbij: kippen, zakken rijst, varkens, koelkasten. En dan ook nog tijd en zin hebben om naar die toeristen te lachen in hun airconditioned busje; petje af.
Spookdiertje op Filipijnen eilanden
De Filipijnen zijn vulkanisch, dus meeste eilanden zijn wild en bergachtig. Op het eiland Bohol ligt misschien wel een van de vreemdste landschappen ter wereld, de Chocolate Hills. Honderden perfect ronde heuveltjes, felgroen in het regenseizoen en bruin voor de rest van het jaar (vandaar de naam).
Hier woont ook een van de meest bizarre dieren ter wereld, het spookdiertje. Op Bohol zijn een paar streng gecontroleerde dierentuintjes waar je ze kunt zien en voeren (met een krekel op een stokje).
Spookdiertjes zien er ontzettend aaibaar uit. Ze hebben een superlange en slanke vingers. Aan hun handjes kun je goed zien dat spookdiertjes en mensen verre familie van elkaar is, net zoals apen. Ze hebben een fluweelzacht vachtje.
Maar het meest opvallende zijn hun ogen. Die zijn ongelooflijk groot voor zo’n kleine diertje. Ze hebben de grootste ogen van alle zoogdieren ten opzichte van hun lichaamsgrootte. Elke oogbol is net zo groot als hun hele brein: ongeveer 16 millimeter in diameter.
Grote ogen spookdiertjes
Spookdiertjes hebben zulke grote ogen nodig omdat ze ‘s nachts jagen. Maar omdat hun ogen zo groot zijn, kunnen ze ze niet draaien in hun oogkassen. Om toch om zich heen te kunnen kijken kan een spookdiertje zijn nek 180 graden draaien in beide richtingen, net zoals uilen.
Ze mogen er dan klein en schattig uitzien, het zijn ontzettend goede jagers. Spookdiertjes hebben hele lange achterpootjes en kunnen meer dan 40 keer hun lichaamslengte springen. Ze wachten meestal op een tak in een struik stilletjes op hun prooi. Dan bespringen die dan met een goed getimede aanval.
Ze jagen op die manier op insecten, reptielen zoals hagedissen en slangen en kikkers. Ze plukken zelfs vogels en vleermuizen recht uit de lucht. Het zijn echte carnivoren. Planten hoeven ze niet, alleen maar vlees.
Helaas worden spookdiertjes bedreigd. Ze komen maar op een paar plaatsen in Azië in het wild voor. Omdat het oerwoud wordt gekapt verdwijnen hun leefgebieden en die hebben ze nodig om zich voort te planten.
Het is namelijk moeilijk om ze te fokken zoals met andere bedreigde dieren, omdat je spookdiertjes niet gevangen kunt houden. Ook kunnen ze niet alleen leven. Zonder soortgenoten om zich heen kwijnen ze weg tot ze doodgaan…het zijn letterlijk sociale dieren.
Mooiste stranden op Filipijnen eilanden
Zowat elk eilandje heeft stranden, maar het mooiste ligt op Boracay. Het is de meest populaire strandbestemming van het land. Dit piepkleine eilandje heeft een strand van zeven kilometer wit, fijn zand en ondiep, lichtblauw water.
Net hierachter ligt een strandboulevard met hotels, duikshops, bars en restaurants onder een lange rij palmen. Het wordt nergens té toeristisch, want er mag geen betonnen hoogbouw worden gepleegd en de mensen zijn niet opdringerig. Geen behoefte aan een nep-Ray Banzonnebril of Breitlinghorloge? Oké, prettige dag verder! Zo moet het twintig jaar geleden in Phuket (Thailand) of Kuta (Bali) zijn geweest: tropisch relaxed.
Koraalrif van de Filipijnen eilanden
Alle 7000-en-nog-wat eilanden worden omringd door koraalrif, dat maakt de Filipijnen een van de beste plaatsen ter wereld om te duiken. Meest opvallend is het koraal in alle soorten en kleuren, hard en zacht.
Bijna alle van de 500 bekende koraalsoorten komen hier voor. De riffen zijn ook in goede staat: geen kaalslag (door toerisme en overbevissing) of verbleking (door het opwarmen van het zeewater). Behalve miljoenen kleurrijke vissen zie je bijna gegarandeerd baracuda’s, dolfijnen, mantaroggen en zeeschildpadden. Af en toe komen er ook walvishaaien langs.
De meeste duikplaatsen en–scholen liggen zo’n beetje in het midden van de eilandengroep. Negros, Puerto Galero, Boracay en Bohol zijn het meest toegankelijk en hebben goed materiaal en westerse instructeurs. Leren duiken is er bovendien spotgoedkoop, dus je krijgt echt waar voor je geld. Met een gratis glimlach erbij. En
misschien een liedje.
Reizen naar de Filipijnen eilanden
De Filipijnen eilanden hebben zelf geen maatschappij die op Nederland vliegt. Je moet dus vliegen via een buurland, zoals Hongkong (Cathay Pacific) of Taiwan (Eva Air). Binnenlands bestaat dan wel weer een goed netwerk met moderne vliegtuigen en op elk groter eiland een vliegveld.
En goedkoop: een enkeltje van Manila naar strandbestemming Boracay bijvoorbeeld krijg je vanaf twintig euro. Maatschappijen zijn Air Philippines en Cebu Pacific Air. Nog goedkoper is de veerboot, die —omdat bijna elke stad aan de kust ligt— overal met alles verbindt.
